De Dodenherdenking in Sittard begint woensdag 4 mei om 18:30 uur met een interkerkelijke zang- en gebedsdienst in de Grote Kerk.

De doden van de Tweede Wereldoorlog worden herdacht en er wordt gebeden voor vrede op de wereld. Na de dienst trekt men omstreeks 19:10 uur in stille tocht naar het monument op de Markt waar kransen worden gelegd.

Daarna gaat de stille tocht naar de Algemene Begraafplaats aan de Wehrerweg. Hier wordt vanaf 19:50 uur hetzelfde protocol gevolgd als dat van de Nationale Herdenkingsplechtigheid op de Dam in Amsterdam. Na klokgelui en vlaggen halfstok hangen volgt om 20:00 uur twee minuten stilte, gevolgd door het Wilhelmus. Nadat de Last Post heeft geklonken, en ook hier bloemen en kransen worden gelegd, wordt een gedicht voorgelezen en gemusiceerd door het koperensemble van de harmonie Sint Joseph. Burgemeester Hans Verheijen houdt een toespraak. Kinderen zullen op de begraafplaats op hun eigen wijze de gevallenen herdenken.

Met een tocht langs de graven van Nederlandse en Engelse militairen, de Joodse begraafplaats en de graven van verzetshelden wordt de plechtigheid rond 20:30 uur afgesloten. Tijdens de tocht worden de namen van de 114 gedeporteerde en nooit teruggekeerde Sittardse joden voorgelezen.

Medewerking verlenen: Stadsschutterij Sint Rosa, het Sint Petruskoor, de Schola Sittardiensis Sanctus Michaël, scouting St. Jozef, muzikanten van harmonie Sint Joseph en Philharmonie, leerlingen van Trevianum Scholengroep, het R.K. Dekenaat, de Protestantse Gemeente, het Apostolisch Genootschap, de Joodse gemeenschap, oud-militairen, doedelzakspelers, het Oorlogsgravencomité, culturele vereniging De Mander en een Engelse militaire vertegenwoordiging.

De organisatie is in handen van het Oranjecomité Sittard in opdracht van de gemeente. Iedereen is uitgenodigd om vanaf 18:30 uur de interkerkelijke zang- en gebedsdienst in de Grote Kerk en aansluitend de kranslegging op de Markt en de herdenkingsplechtigheid op de begraafplaats bij te wonen, om zo alle oorlogsslachtoffers – militairen én burgers – niet alleen een nationaal, maar ook lokaal een moment van respect te geven en zo te getuigen dat ook de inwoners van onze gemeente nooit meer oorlog willen.

“Vrede moet je doorgeven en de namen van de slachtoffers moet je blijven noemen of lezen op plaquettes of grafstenen en daarvoor nodigen gemeentebestuur en Oranjecomité u die avond uit.”